Mijn woestijnplek

Mijn woestijnplek

Om de twee weken, als de jongens naar hun moeder gaan, richt ik een plekje in in mijn woonkamer voor meditatie, gebed, tot rust komen en studie (en breien!). Ik verlicht alles met kaarsen, leg boeken die ik wil lezen klaar en ga op mijn kussentje zitten. Dit wordt gecombineerd met een periode van vasten voor enkele dagen.

De termijn 'woestijnplek' komt uit een citaat die ik van mijn dominee heb gekregen, uit een boek waarvan ik de titel niet kan achterhalen. Daar wordt gesproken over woestijndag:

Ik kan deze onderbreking meer ruimte geven wanneer ik maandelijks een 'woestijndag' inlas. Ik noteer hem in mijn agenda zoals alle andere belangrijke afspraken. Het is een dag die ik bewust vrijhoud om me terug te trekken en alleen met God te zijn. Ik zoek de stilte bewust op, ga wandelen, gun mezelf een middagdutje en neem tijd voor meditatie. Een woestijndag helpt om weer bij mijn eigen centrum terug te komen, dat wil zeggen die dag in acht te nemen en vanuit een ander perspectief op mijn leven terug te kijken.

En dat beschrijft heel goed de functie van mijn woestijnplek. Voorheen had ik het over kluizenaarsdagen, maar woestijndag vind ik mooier en is als beschrijvende term breder bekend.

Ik merkte op een gegeven moment dat ik behoefte had om me terug te trekken. Mijn agenda was, door eigen toedoen, overvol geraakt en ik rende van de ene plek naar de andere. Ik besefte dat ik ook tijd nodig had om weer tot mezelf te komen.

Het is ontzettend leuk om met van alles betrokken te zijn, maar je moet ook op jezelf letten. Er is een balans; zorg dat je zelf in orde bent en dan ben je beter in staat om tot dienst te zijn voor anderen. Het klinkt zo simpel, maar het is ook zo gemakkelijk om te negeren.