Mijn zus en ik waren toevallig samen bij mijn moeder. Mams, die nu een half jaar weduwe is, is bezig om haar spullen op te ruimen in voorbereiding op haar definitieve terugkeer naar Griekenland. Ze heeft geen zin meer om alleen in Duitsland te wonen en zoekt liever haar oorsprong op (iets wat wij kinderen toejuichen).

Ik ben overigens op bezoek als Wim; nouja, ik ben nog steeds Lisa maar leg het er niet dik bovenop. Met haar uiterst conservatieve instelling is mijn moeder fel tegen Lisa. Maar met het overlijden van mijn vader heeft ze wel andere dingen aan haar hoofd, en ik zie het nut niet om me militant op te stellen. Ik voel de behoefte om haar te steunen. Aldus kleed ik me voorzichtig unisex, ik gebruik mijn Lisa-stem niet, enzovoort.

In ieder geval, mams is bezig het appartement uit te ruimen. Zus krijgt een hele zooi dingen mee, waaronder een stapel vrouwenkleding die mams wil wegdoen. Ik help mijn zus met het sjouwen naar de auto.

Ze loopt voor me de trap af, kleding aan hangers over haar schouder. Hevig geïnteresseerd onderzoek ik de kleding; het mogen dan wel mams kledingstukken zijn (nooit de behoefte gehad om daar iets mee te doen), maar er zitten interessante dingen tussen. Spullen die ik haar nooit heb zien dragen, zo oud dat het vintage genoemd mag worden. En ik ben een vintage-freak.

Als ze op de achterbank liggen, durf ik een opmerking er over te maken. Zus weet al lang van Lisa, de hele familie trouwens. Ik heb er een punt van gemaakt bij mijn coming out om iedereen in te lichten. Zus gaat er het meest coulant mee om.

Mijn opmerking was in de trant van: "wat ga je er mee doen, ga je het echt dragen"? De reaktie is niet erg enthousiast, wat me aanspoort om te zeggen dat ik een zwarte outfit met retro-motief eigenlijk best wel leuk vindt. Zus zegt dat ze die vreselijk vindt en nooit zal dragen. Ze vist er ook nog een 'vreselijke' bloes uit waar ik mogelijkheden in zie. En van haar komt dan de verlossende vraag, die ook op mijn lippen brandt maar niet vorm krijgt:

"Wil jij ze hebben?"

Ja, Oh ja. Gelijk worden plannen gesmeed hoe ik die mee kan nemen zonders dat mams het merkt. De kans is namelijk levensgroot dat mams in de auto gaat zitten, om boodschappen te doen bijvoorbeeld, dan is de kofferruimte ook niet veilig genoeg. Ik ontdek het compartiment van het reservewiel, maar daar kan het niet zomaar in vanwege vettigheid enzo. Een tas dus.

We gaan naar binnen, zus maakt tijdens vertrek afleiding zodat ik als een bezetene een geschikte tas kan vinden, zonder succes. Ik zwaai haar uit en 'vergeet' om de sleutel van mijn huurauto mee te nemen. Elk appartement hier heeft een vaste parkeerplek en het is de bedoeling om alleen daar te parkeren. Omdat Zus ook op bezoek was, heb ik op een andere plek geparkeerd.

Ik dus naar boven, met autosleutel reeds op zak, en zoek op mijn gemak een geschikte verpakking. Ik vind zo'n tas speciaal bedoeld om kleding te vervoeren en gebruik deze om de smokkelwaar in het reservewiel compartiment te verstoppen.

Smokkelwaar

Vlak voor vertrek zei Zus nog: "Nooit gedacht dat ik een gesprek als dit met mijn broer zou hebben. Als ik je tenminste nog broer kan noemen". Bedeesd mompel ik iets gelijksoortigs terug.

Ik heb het liefste zusje van de hele wereld.

Nasleep